Van Swakopmund tot de grens van Etosha National Park

Donderdag 22 december
Vanmorgen had iedereen moeite om uit bed te komen, waarschijnlijk wilden we geen afscheid nemen van het comfort van een lekkere matras en eigen badkamer. Maar goed, we gaan het avontuur tegemoet van kamperen in de wildernis zonder stromend water en elektriciteit. 
De eerste stop onderweg was bij een scheepswrak, het nut en de betekenis hiervan zagen we niet echt in. We begrepen dat het schip op de oceaan in problemen was geraakt en alle 9 bemanningsleden omgekomen waren.
De volgende stop was bij de pelsrobbenkolonie bij Cape Cros. Van te voren iets om naar uit te kijken, maar wat een akelige ervaring. Volgens de anderen was de lucht niet te harden en zelfs ik kon een nare lucht ruiken. De nare lucht kwam van de vele dode pasgeboren pelsrobben. De geluiden kwamen daardoor heel akelig over. Kleine pelsrobben heten niet voor niets huilers, maar in combinatie met de roepende moeders en de dode dieren was het een heel triest gebeuren. 
Gelukkig heb ik ook een paar leuke beelden gezien, een moeder die haar baby lag te zogen en een moeder die haar baby onder de loopvlonder door, over het strand naar de zee bracht. Dat zal natuurlijk veel vaker voorkomen maar door al die dode baby’s was de indruk negatief. Het schijnt normaal te zijn dat veel baby’s het niet overleven, maar het is heel moeilijk om dit te zien.
Daarna zijn we doorgereden naar het kampeerterrein in Spitskoppe. De eerste keer dat het echt primitief is. Er is geen stromend water of elektriciteit, het toilet is een zogenaamde drop of, wat in dit geval betekent dat er een stenen pot staat met een hééél diep gat er onder, hangen en mikken dus. 
Na aankomst snel de tenten opgezet, waarna we met een gids naar de tekeningen van de Bosjesmannen zijn gaan kijken. Er waren nog tekeningen van wat dieren en mensen te zien, toch bijzonder dat deze goed bewaard zijn gebleven.
Daarna hebben we met onze reisleider, die we nu bij zijn achternaam Mojo mogen noemen omdat we zijn voornaam nog steeds niet in die kliktaal uit kunnen spreken, een wandeling naar de rotsen vlakbij gemaakt. De rotsformaties zijn heel mooi om te zien. We hebben er een paar beklommen en er worden door sommige reisgenoten hele fotosessies gemaakt met steeds andere poses. Mojo was al eerder terug naar het kamp gegaan om de voorbereidingen voor het eten te doen en het belooft weer een heerlijke maaltijd te worden, vis gevuld met allerlei kruiden in folie op de barbecue…

Vrijdag 23 december
Vandaag zijn we op pad gegaan richting het Etosha Nationaal Park, toch één van de hoogtepunten van deze reis. We hebben een stop gemaakt bij een Himba markt, leuk om even te zien maar deze mensen waren heel opdringerig. Later zijn we ook gestopt bij een marktje van de Herrera stam. Deze mensen waren een stuk vriendelijker waardoor het leuker was om hun te ondersteunen door het kopen van een kleinigheidje.
Nu zijn we aangekomen bij een camping vlakbij het Etosha NP, waar we nadat we de tenten opgezet hadden, heerlijk gezwommen hebben in het zwembad, waar we wel aan toe waren na de doucheloze  camping van afgelopen nacht. Plotseling kwam er een harde wind op en sommige tenten lagen ineens plat. De mijne bleef gelukkig staan. Ik heb wat extra stenen binnen gelegd, dan waait hij in ieder geval niet weg. Na het avondeten kregen we briefing hoe de dag morgen gaat verlopen. In ieder geval heel vroeg op, 5 uur ontbijt (dan moeten de tenten afgebroken en opgeruimd zijn) en om 6 uur gaan we op game drive.