Naar Nakhon Sawan

Woensdag 28 februari
Na een korte nacht werd er om 5.30 uur op de deur geklopt. Snel wassen, aankleden en de laatste spullen in de koffer en ontbijten. Om 7 uur zat iedereen in de bus.
Koen vertelde in de bus dat er van ieder gezin verwacht wordt dat een zoon monnik wordt. De zoon mag zelf bepalen hoe lang hij monnik wil blijven. Hij is met een Thaise vrouw getrouwd en vertelde dit verhaal bij een fotoserie die hij had gemaakt tijdens de inwijding tot monnik van zijn Thaise broertje (zwager) die 2 weken monnik is geweest.
Onderweg hebben we de markt bij Sam Chuck bezocht. Een leuke schone markt waar allerlei lekkers verkocht werd waar we verschillende dingen van geproefd hebben.
Het volgende stuk van de rit vertelde Koen over het proces van rijst verbouwen aan de hand van een poster. Alles bij elkaar duurt het 4 maanden van zaaien tot oogsten. 
Rond 13.00 uur stopten we bij een restaurant waar al 4 andere bussen stonden. We waren even bang dat het een soort eetschuur zou zijn, maar het bleek een heel mooi opgezet restaurant te zijn in een prachtige tuin en voor ieder gezelschap een eigen gedeelte om te zitten, waar je de andere gezelschappen niet eens zag. Er werd een heerlijk buffet neergezet en na het eten hadden we tijd om de tuin te bewonderen.
Daarna weer verder naar Nakhon Sawan, waar we nog een tempel boven op de berg bezocht hebben. Er was een mooi uitzicht over de stad maar verder vond ik hem niet  zo bijzonder. 
Er zijn veel verschillende Buddha’s. Die hebben ook te maken met de dag dat je geboren bent. Ieder dag heeft een eigen Buddha en de woensdag zelfs 2, voor de ochtend en de avond. Ze hebben ook allemaal hun eigen betekenis voor mensen die op “hun” dag geboren zijn. Mijn Buddha zit in een meditatie houding met 2 handen op de schoot, de kleur is oranje. Bij de tempel kon je een kaarsje branden van jouw geboortedag en deze laten drijven in een ijzeren bak.
Vanavond hebben we een wandeling gemaakt door  het plaatsje waar eigenlijk alleen het park rond een vijver de moeite waard was. Er was een atletiekbaan rond de vijver waar behoorlijk wat mensen aan het hardlopen waren. Op de fietsbaan hebben we één keer een fietser gezien, bij de gym toestellen waren wel mensen bezig met hun oefeningen.
We gingen met een flinke groep bij een restaurant naar binnen, waar bleek dat de menukaart alleen in het Thais was. Het personeel sprak geen woord Engels dus hebben we een paar plaatjes van gerechten  aangewezen die heel erg goed gesmaakt hebben. Het woord bier verstonden ze wel een het meisje wat ons bediende bracht vier glazen die ze keurig voor ons in schonk. Af en toe kwam ze kijken om ons bij te schenken alsof het om dure wijn ging.
 Wij hebben er met Marko en Irene weer een gezellige avond van gemaakt, anderen zijn naar een restaurant gegaan waar ze wel een Engelse kaart hadden.